Η Θηρασιά - Το Ηφαίστειο

Η Θηρασιά είναι ένα πανέμορφο, παρθένο τουριστικά νησί, σε πολύ κοντινή απόσταση, απέναντι από την Σαντορίνη το οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε διανύοντας μια απόσταση 1 μόλις ναυτικού μιλίου ή 15 λεπτών από την Οία.

Το ταξίδι και η παραμονή στην Θηρασιά αποτελεί για τους επισκέπτες της μια εμπειρία μοναδική, γεγονός το οποίο εντείνει η μεγάλη της αντίθεση με την τουριστικά ανεπτυγμένη Σαντορίνη.

Στην Θηρασιά θα μπορέσετε να απολαύσετε την ομορφιά και ηρεμία του τοπίου, τους παραδοσιακούς οικισμούς και την ζεστασιά των ανθρώπων της, στο πλαίσιο και περιβάλλον που δημιουργεί το μικρό της μέγεθος αλλά και η αντίθεσή της σε σχέση με τους έντονους ρυθμούς και τα μεγέθη της Σαντορίνης.  

Τα περιβαλλοντικά, οικιστικά αλλά και ανθρωπογεωγραφικά χαρακτηριστικά της Θηρασιάς καταφέρνουν μέχρι σήμερα να διατηρούν τα περισσότερα από τα στοιχεία και τους ρυθμούς ζωής του παρελθόντος, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα αντίθεση με την γειτονική Σαντορίνη, και κάνοντας εν τέλει το νησί μοναδικό. 

Για πολλούς, ακόμη και για τους μονίμους κατοίκους της Σαντορίνης, η Θηρασιά αποτελεί και «υπάρχει» στην συνείδησή τους ως το νησί «μικρογραφία της Σαντορίνης» το οποίο όμως λόγο της περιορισμένης δόμησης και τουριστικής ανάπτυξης καταφέρνει να διατηρεί αναλλοίωτα στον χρόνο τα χαρακτηριστικά του καθώς τον τρόπο ζωής των κατοίκων του.

Κατά την διάρκεια της επίσκεψής σας στην Θηρασιά είναι πολύ πιθανό, όπως άλλωστε συμβαίνει στους ταξιδιώτες επισκέπτες καθώς και σε ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει στο νησί ως εκπαιδευτικοί, γιατροί ή και τεχνίτες, να νιώσετε ότι βρίσκεστε «σε μιαν άλλη Ελλάδα, αυτήν της δεκαετίας του 1960 ή 1970». Κι αυτό, εξ αιτίας του γεγονότος ότι το νησί έχει διατηρήσει τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά της ζωής του παρελθόντος. Όλ’αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι στην Θηρασιά δεν θα μπορέσετε να βρείτε τουριστικά καταλύματα ικανά να φιλοξενήσουν αρκετούς επισκέπτες όπως επίσης και ταβέρνες στις οποίες θα μπορέσετε να απολαύσετε νόστιμα φαγητά και φρέσκα ψάρια. Αυτά που στα σίγουρα δεν θα μπορέσετε να βρείτε είναι τα μεγέθη της τουριστικής ανάπτυξης, των υπηρεσιών, της νυχτερινής ζωής και της .. πολυτέλειας της Σαντορίνης, μιας και η Θηρασιά έχει επιλέξει να διατηρεί έναν αυθεντικά παραδοσιακό χαρακτήρα, μακριά από την πολυκοσμία και τους έντονους τουριστικούς ρυθμούς.

Η Θηρασιά είναι ένα μικρό νησί στην καρδιά του Αιγαίου στο οποίο θα μπορέσετε να απολαύσετε ήσυχες και ήρεμες διακοπές, οικογενειακές ή για ζευγάρια, κοντά στην φύση και σε ένα μοναδικής γεωλογικής ομορφιάς περιβάλλον.

Σε ότι αφορά τα μορφολογικά της χαρακτηριστικά, η Θηρασιά δεν διαφέρει και πολύ από την Σαντορίνη μιας και μέχρι την Μινωική έκρηξη των προϊστορικών χρόνων που δημιούργησε την καλντέρα, αποτελούσε κομμάτι της Στρογγύλης, ενός ενιαίου δηλαδή νησιού. Μετά την προϊστορική έκρηξη και την βύθιση του μισού σχεδόν νησιού της Στρογγύλης, στην θέση του οποίου δημιουργήθηκε η καλντέρα με την μορφή που έχει σήμερα, διατηρήθηκαν η Σαντορίνη, η Θηρασιά, το Ασπρονήσι και βέβαια το Ηφαίστειο, που συμπληρώνουν το κυκλικό περίγραμμα του προϊστορικού ενιαίου νησιού.

Η Θηρασιά σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011 κατοικείται από 270 μονίμους κατοίκους, οι περισσότεροι μεγαλύτερης ηλικίας και μέλη πολύτεκνων οικογενειών, οι οποίοι αγαπούν πολύ και έχουν μια ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αίσθηση "προστασίας" για τον τόπο τους. Άλλωστε, όπως είναι φυσικό, η ζωή σε ένα μικρό, αραιοκατοικημένο και δυσπρόσιτο τους χειμερινούς μήνες νησί, δημιουργεί στέρεες σχέσεις μεταξύ των κατοίκων του και σε πολλές περιπτώσεις ενιαία αντιμετώπιση πολλών ζητημάτων. 

Η Θηρασιά διαθέτει ενα εξαιρετικά εντυπωσιακό τοπίο, που διαφοροποιείται ανάλογα με την ώρα της ημέρας και την εποχή του χρόνου που το παρατηρεί κανείς. Η Θηρασιά όντας μικρογραφία της Σαντορίνης έχει τα ίδια βασικά μορφολογικά χαρακτηριστικά σε μικρότερη όμως κλίμακα. Σε αντίθεση με την Σαντορίνη που έχει την καλντέρα στην δυτική της πλευρά, η καλντέρα της Θηρασιάς "κοιτάζει" προς την ανατολή, ενώ είναι εξίσου εντυπωσιακή, "άγρια", επιβλητική και όμορφη, αντίστοιχα, όπως και της Σαντορίνης. Μαύροι απότομοι βράχοι και πετρώματα κόκκινου χρώματος που μοιάζουν να έχουν αναδυθεί από την θάλασσα, υψώνονται σε ύψος 350 μέτρων από την επιφάνειά της. Στο υψόμετρο αυτό και σκαρφαλωμένα επάνω και στην άκρη των απότομων βράχων της καλντέρας, κοιτάζοντας ακριβώς απέναντι την Σαντορίνη, είναι χτισμένα τα περισσότερα από τα σπίτια των Θηρασιωτών που συγκροτούν τον οικισμό του Μανωλά.

Ο Μανωλάς αποτελεί τον κύριο και μεγαλύτερο οικισμό του νησιού και σε αυτόν βρίσκονται το δημοτικό σχολείο, το Γυμνάσιο και το Λύκειο τα οποία αν και δεν έχουν μεγάλο αριθμό μαθητών, καλύπτουν με καθηγητές των περισσοτέρων ειδικοτήτων, όλες τις ανάγκες των μαθητών του νησιού. 

Στο Μανωλά υπάρχουν επίσης μικρά παντοπωλεία για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών των κατοίκων, ενώ δεν υπάρχουν μεγαλύτερα καταστήματα, υπηρεσίες, ιατρείο, φαρμακείο, ταχυδρομείο ή υποκατάστημα τράπεζας, με τις ανάγκες των κατοίκων του νησιού για όλα τα παραπάνω να καλύπτονται με τις επισκέψεις τους στην Σαντορίνη.

Ο δεύτερος οικισμός της Θηρασιάς είναι ο Ποταμός, ο οποίος βρίσκεται χτισμένος μέσα σε ενα λαγκάδι, απ' όπου και πήρε το όνομά του, εξ αιτίας των ορμητικών χειμάρων που σχηματίζονται απο τα νερά της βροχής και που διασχίζουν τον οικισμό. Ο Ποταμός, "βλέπει" στις δυτικές περιοχές και παραλίες του νησιού ενω μπορείτε να τον επισκεφθείτε με το μικρό λεωφορείο που εξυπηρετεί τις ανάγκες του νησιού, είτε περπατώντας εναν τσιμεντόστρωτο δρόμο για 15 περίπου λεπτά απο τον Μανωλά.

 Στον οικισμό υπάρχουν πολλά σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής καθώς και καινούργια, με το χωρίο να κατοικείται κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, με τους μονίμους κατοίκους να μην ξεπερνούν τους 80 κατά την διάρκεια του χειμώνα. Στον "Ποταμό" βρίσκεται μια απο τις σημαντικότερες εκκλησίες της Θηρασιάς η "Παναγία η Ποταμιώτισα" η εικόνα της οποίας σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων είναι θαυματουργή.

Τον σημαντικότερο οικισμό της Θηρασιάς αποτέλεσε στο παρελθόν και συγκεκριμένα στις αρχές του 1900, η "Αγριλιά", με περισσότερους απο 1000 κατοίκους που ασχολούνταν αποκλειστικά με την καλλιέργεια της γής είτε ταξίδευαν ως ναυτικοί. Στην συνέχεια όμως και σταδιακά μέχρι το 1960 και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1956, η Αγριλιά εγκαταλείφθηκε απο τους κατοίκους της οι οποίοι είτε μετεγκαταστάθηκαν στην Αθήνα αναζητώντας ενα καλύτερο και πιο προσοδοφόρο μέλλον, είτε μετοίκησαν στον κύριο οικισμό του νησιού, τον Μανωλά, με αποτέλεσμα σήμερα η Αγριλιά να μην έχει κανέναν κάτοικο. Στην Αγριλιά, σήμερα, ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει και να περπατήσει ανάμεσα σε δεκάδες παλαιά εγκαταλελειμένα κτίσματα τα οποία μαρτυρούν την μεγάλη ανάπτυξη και κατοίκιση του νησιού τα παλιά χρόνια.

Καθημερινά, χειμώνα – καλοκαίρι και προκειμένου να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι του μικρού νησιού εκτελούνται 3 δρομολόγια με την αποκαλούμενη από τους ντόπιους «λάντζα», ένα ταχύπλοο κλειστού τύπου, από το Αμμούδι της Οίας με προορισμό την Ρίβα, διαδρομή η οποία εκτελείτε σε 20 λεπτά.

Σύμφωνα με έναν μύθο, το όνομα Θηρασιά, ανήκε στην όμορφη κόρη του βασιλιά Θήρα, ο οποίος βασίλευσε στην Σαντορίνη και ονόμασε το γειτονικό νησί στο όνομα της όμορφης κόρης του.

Η Θηρασιά έχει ζήσει εποχές πληθυσμιακής ακμής και συγκεκριμένα στις αρχές του 1900 οπότε και αποτελούσε αυτόνομο Δήμο και κατοικούνταν απο 1000 κατοίκους. 

Σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης, απο το 1912 έως και το 1997 η Θηρασιά αποτελούσε κοινότητα με έδρα  τον Μανωλά, ενώ το 1997 συνενώθηκε με την Οία, δημιουργώντας την κοινότητα Οίας - Θηρασιάς, την μοναδική στον Ελλαδικό χώρο, που αποτελούνταν απο ενα νησί και έναν οικισμό, της Σαντορίνης. 
Με τον Νόμο του Καλλικράτη, απο το 2011 η κοινότητα της Οίας - Θηρασιάς συνενώθηκε με τον Δήμο της Σαντορίνης, και το νησί αυτοδιοικητικά πλέον ανήκει στον "Δήμο Θήρας" με έδρα τα Φηρά.

Ο μεγάλος σεισμός που έπληξε την Σαντορίνη το 1956, χτύπησε και την Θηρασιά, καταστρέφοντας πολλά σπίτια και οδηγώντας στην παρακμή και μετοίκηση ενα μεγάλο μέρος της τότε κοινωνίας του νησιού. Το γεγονός αυτό, οδήγησε πολλούς κατοίκους του νησιού να το εγκαταλείψουν αναζητώντας μια καλύτερη τύχη καθώς και οικονομικούς πόρους στην Αθήνα ή το εξωτερικό.

Οι Θηρασιώτες ξενιτεύτηκαν από τον τόπο τους, υπήρξαν εσωτερικοί μετανάστες ή και μετανάστες στο εξωτερικό ενώ πολλοί από τους άντρες του νησιού εγκατέλειψαν το τόπο τους για να δουλέψουν στην θάλασσα.

Η Θηρασιά έχει πλούσια ναυτική ιστορία.  Μπορεί λόγο μεγέθους να μην κατάφερε ποτέ να αποτελέσει μεγάλο λιμάνι, καρνάγιο, η έδρα μεγάλων ιστιοφόρων, είναι όμως το νησί στο οποίο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σημαντικοί ναυτικοί και καπετάνιοι που επάνδρωσαν δεκάδες από τα πλοία της Ελληνικής ναυσιπλοΐας στο χθές αλλά και μέχρι τα σημερινά χρόνια.

Πολλοί είναι ακόμη και σήμερα, οι Θηρασιώτες στην καταγωγή ναυτικοί που εργάζονται σε πλοία της ακτοπλοΐας ή και στο εξωτερικό και επισκέπτονται τον τόπο της καταγωγής τους τα καλοκαίρια. Αντίστοιχα, ολοένα και περισσότεροι είναι οι συνταξιούχοι ναυτικοί που με την ολοκλήρωση της θητείας τους στην θάλασσα αποφασίζουν τα τελευταία χρόνια να εγκατασταθούν μόνιμα στην αγαπημένη τους Θηρασιά, συντηρώντας και κατοικώντας στα πατρογονικά τους σπίτια και καλλιεργώντας σε κάποιες περιπτώσεις την γή που κληρονόμησαν. 

Σήμερα, και προσεγγίζοντας την Θηρασιά απο ιστορικής πλευράς, θα μπορούσαμε να πούμε οτι το νησί διανύει μια δημιουργική περίοδο, αυξάνοντας σταδιακά τον πληθυσμό του, απο ανθρώπους οι οποίοι επιστρέφουν στον τόπο τους είτε να για απολαύσουν τα χρόνια της συνταξιοδότησής τους και να συντηρήσουν τα σπίτια τους, είτε, οι νεότεροι για να λειτουργήσουν μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.

Στην Θηρασιά, είτε επιλέξετε να την επισκεφθείτε για λίγες ώρες, είτε για ημερήσια εκδρομή, είτε για να μείνετε κάποιες ημέρες, θα μπορέσετε να διανυκτερεύσετε στα καταλύματα που υπάρχουν στο νησί και συγκεκριμένα στον οικισμό του Μανωλά τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται χτισμένα επάνω στην καλντέρα και έχουν θέα στην θάλασσα, και να επισκεφθείτε τις ταβέρνες που βρίσκονται κυρίως στο λιμάνι του Κόρφου.

Μια καλή πρόταση κατά την διάρκεια της διαμονής σας στην Θηρασιά είναι να περπατήσετε μέσα στα στενά δρομάκια του Μανωλά, πολλά εκ των οποίων βρίσκονται κατά μήκος της καλντέρας και να θαυμάσετε την αρχιτεκτονική των παλιών σπιτιών, σε συνδυασμό με την όμορφη θέα του ηφαιστειογενούς τοπίου. Σε αυτή σας την βόλτα θα μπορέσετε να δείτε πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους εκκλησίες χτισμένες και διακοσμημένες με διαφορετικά χρώματα η κάθε μια καθώς και ελάχιστα μικρά παντοπωλεία που εντείνουν την αίσθηση οτι έχετε μεταφερθεί στην ... Ελλάδα όπως ήταν πριν απο μερικές δεκαετίες! Σε κάθε περίπτωση κατά την διάρκεια της βόλτας σας μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας την φωτογραφική σας μηχανή, μιας και το τοπίο θα σας προκαλέσει να το απαθανατίσετε. 

Κατά την διάρκεια της επίσκεψης ή εκδρομής σας στην Θηρασιά θα μπορέσετε να απολαύσετε το μπάνιο σας σε πολύ όμορφες παραλίες. Από τις πιο γνωστές είναι οι παραλίες που βρίσκονται δίπλα απο τα δυό λιμάνια του νησιού, την Ρίβα και τον Κόρφο. Στην Ρίβα θα μπορέσετε να βρείτε μια αρκετά μεγάλη παραλία με λευκή ψιλή άμμο και καθαρά νερά που δεν είναι και ιδιαιτέρως βαθιά παρά το γεγονός οτι η παραλία βρίσκεται στην πλευρά της καλντέρας. Η Ρίβα είναι το κύριο λιμάνι της Θηρασιάς και το μοναδικό στο οποίο υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης με αυτοκίνητο, ως εκ τούτου είναι και το λιμάνι που κυρίως εξυπηρετεί τους μονίμους κατοίκους.

Η παραλία του Κόρφου, δίπλα απο το μικρό της λιμανάκι, βρίσκεται κάτω απο τα επιβλητικά μαύρα και κόκκινα βράχια της καλντέρας σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό. Η πρόσβαση στην παραλία μπορεί να γίνει είτε με καΐκι, είτε με τα γαϊδουράκια απο τον οικισμό του Μανωλά, είτε με τα πόδια κατεβαίνοντας 200 περίπου μεγάλα πετρόκτιστα σκαλοπάτια. 
Στον Κόρφο δεν είναι δυνατή η πρόσβαση με αυτοκίνητο. 
Η παραλία τον Κόρφο είναι σχετικά στενή και αποτελείται απο μικρά μαύρα βότσαλα ενώ τα νερά είναι καθαρά και αρκετά βαθιά μετά τα 4-5 πρώτα μέτρα απο την ακτή.

Πολύ όμορφες παραλίες για να κάνετε το μπάνιο σας μπορείτε να συναντήσετε σε ολόκληρη την δυτική πλευρά του νησιού (την άλλη πλευρά απο αυτήν της καλντέρας) πλήν όμως για την πρόσβασή σας σε αυτές χρειάζεται να έχετε δικό σας μεταφορικό μέσο. Σε περίπτωση πάντως που έχετε τον χρόνο και διαθέσιμο μέσο για να γυρίσετε το νησί, μην χάσετε αυτήν τη μοναδική ευκαιρία να δείτε τις όμορφες παραλίες καθώς και ολόκληρο το τοπίο του νησιού, τους κάμπους, τα λαγκάδια, τις ξερολιθιές κλπ της δυτικής του πλευράς. Το οδικό δίκτυο αν και περιορισμένο θα σας δώσει την δυνατότητα να επισκεφθείτε ενα μεγάλο μέρος του νησιού .

Για τους λάτρεις της φύσης και της πεζοπορίας η Θηρασιά αποτελεί ιδανικό προορισμό. 
Μια πολύ καλή ιδέα είναι να περπατήσετε την Θηρασιά στην οποία υπάρχουν δεκάδες φυσικά μονοπάτια με πλούσια και σπάνια βλάστηση σε ένα πολύ όμορφο και ήσυχο περιβάλλον, τα οποία αξίζει να ανακαλύψετε απο μόνοι σας. Σε μια εποχή άλλωστε που ο όρος trekking έχει πολιτογραφηθεί στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, ο επισκέπτης του νησιού αξίζει να απολαύσει αυτήν την πολύτιμη ευκαιρία. Να βιώσει και να ανακαλύψει τα αρώματα της φύσης, να απολαύσει τις μυρωδιές της άγριας ρίγανης και του θυμαριού μέσα από μονοπάτια και λιθόστρωτα, δίπλα σε ξερολιθιές με την άφθονη σε ποσότητες κάππαρη να φυτρώνει ανάμεσά τους. Ιδανικά μέρη για να απολαύσετε την φύση, εκτός από την μοναδικότητα του σκηνικού της καλντέρας είναι ολόκληρη η ανατολική πλευρά του νησιού.

Στην Θηρασιά παράγονται όλα σχεδόν τα προϊόντα που παράγονται στην Σαντορίνη, όπως το κρασί, η μικρόκαρπη τομάτα, τα κατσούνια και η φάβα, και μάλιστα σε αρκετά μεγάλες ποσότητες με δεδομένο οτι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ασχολείται παράλληλα με την κύρια απασχόλησή του, με την καλλιέργεια της γής. Τα τοπικά παραγόμενα προϊόντα διατίθεται και καταναλώνονται στην τοπική αγορά, από τους μονίμους κατοίκους καθώς και τους επισκέπτες του νησιού που έχουν την δυνατότητα να τα γευθούν στις ταβέρνες που υπάρχουν στον Μανωλά, στην Ρίβα και τον Κόρφο. Τοπικά προϊόντα της Θηρασιάς μπορείτε να αγοράσετε από τα καταστήματα που υπάρχουν στο νησί καθώς και από τους κατοίκους του που μπορούν να τα διαθέσουν στους ενδιαφερόμενους επισκέπτες.

Στην Θηρασιά υπάρχουν εκτεταμένες εκτάσεις με αμπέλια, με τον τοπικό αμπελώνα να αποτελεί έναν από τους παλαιότερους του Αιγαίου στον οποίο βρίσκονται μερικές απο τις σημαντικότερες ποικιλίες λευκών σταφυλιών. Μεγάλο μέρος της τοπικής παραγωγής της Θηρασιάς οινοποιείται στο νησί ενώ, το υπόλοιπο μεταφέρεται στην Σαντορίνη συμβάλλοντας και αυτό στην παρασκευή των δημοφιλών της κρασιών.

Στον αμπελώνα της Θηρασιάς κυριαρχούν οι λευκές ποικιλίες Ασύρτικο, Αθήρι και Αιδάνι που δίνουν λευκά κρασιά όπως επίσης και το σπάνιας γευστικής ομορφιάς λιαστό "βισάντο".

Στην Θηρασιά καλλιεργούνται και παράγονται σε αρκετά μεγάλες ποσότητες μικρόκαρπη ντομάτα και φάβα, καθώς επίσης και σημαντικές ποσότητες σε κάπαρη, ρίγανη, κατσούνια που είναι η τοπική ποικιλία του αγγουριού, άσπρη μελιτζάνα, όπως επίσης και αρκετά κηπευτικά.

Εντυπωσιακό και χαρακτηριστικό στοιχείο της εικόνας του Θηρασιώτικου αμπελώνα αλλά και των καλλιεργήσιμων εκτάσεων της Θηρασιάς είναι οι εκατοντάδες διάσπαρτες σε όλο το νησιωτικό τοπίο, χειροποίητες ξερολιθιές που έχουν κατασκευαστεί στο πέρασμα των ετών απο τους κατοίκους, δημιουργώντας στα πρανή "πεζούλες" ώστε να αυξάνεται η καλλιεργήσιμη γη, αλλά και να συγκρατείται η υγρασία στα εδάφη.

Αξιόλογη είναι επίσης και η κτηνοτροφία που είναι ανεπτυγμένη στο νησί, με αρκετές .. κοτούλες(! ) καθώς και κατσίκια από το γάλα των οποίων οι ντόπιοι παράγουν το νόστιμο μαλακό και ανάλατο λευκό τυρί που ονομάζεται «χλωρό». Το «χλωρό» ωριμάζει σε μικρά χειροποίητα καλαθάκια, δημιουργώντας μικρά «κεφαλάκια» τυρί το οποίο μπορείτε να αγοράσετε από την τοπική αγορά.

Η Θηρασιά έχει αποτελέσει το φυσικό σκηνικό για πολλές, τα τελευταία χρόνια, αξιόλογες παραγωγές διαφημιστικών σπότ που έχουν μεταδοθεί σε διάφορες χώρες του κόσμου αλλά και την Ελλάδα καθώς και το φόντο πολλών φωτογραφήσεων προϊόντων για την διαφημιστική τους καμπάνια. 

Από τα πιο δημοφιλή σκηνικά που έχουν επιλέξει οι αρμόδιοι των διαφημιστικών γραφείων της Ελλάδας και του εξωτερικού είναι τα στενά δρομάκια του οικισμού του Μανωλά καθώς και παλιών παραδοσιακών σπιτιών διακοσμημένων σε διάφορα χρώματα που βρίσκονται επάνω στην καλντέρα κι έχουν θέα το πέλαγο. 
Πέρα όμως απο αγαπημένο προορισμό των διαφημιστών, το μοναδικό τοπίο και σκηνικό της Θηρασιάς, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον και των κινηματογραφιστών, Ελλήνων αλλά και απο τον διεθνή χώρο, που έχουν γυρίσει πολλές απο τις σκηνές των ταινιών τους στο νησί. Πέρα απο το γεγονός οτι η Θηρασιά "γράφει" εξαιρετικά στον φακό και παρουσιάζει μοναδικό κινηματογραφικό ενδιαφέρον.

Πέρα όμως απο τον χώρο της διαφήμισης και των κινηματογραφικών παραγωγών, ανερχόμενο ενδιαφέρον για την Θηρασιά ως προορισμού, υπάρχει και σε οτι αφορά την διοργάνωση γάμων, μιας και ολοένα και περισσότεροι γάμοι Ελλήνων αλλά και επισκεπτών της Ελλάδας πραγματοποιούνται στην Θηρασιά κάθε καλοκαίρι. 

Η Θηρασιά έχει πολλές μικρές και μεγάλες εκκλησίες, διαφορετικής αρχιτεκτονικής και χαρακτηριστικών η κάθε μια, που μαρτυρούν την πίστη των κατοίκων του νησιού στους Αγίους της Ορθοδοξίας. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι πέρα από τις δύο μεγάλες εκκλησίες του νησιού, υπάρχουν περισσότερες από 20 μικρότερες που βρίσκονται δίπλα ή και μέσα σε αυλές σπιτιών και είναι διακοσμημένες ανάλογα με το γούστο αλλά και τις οικονομικές δυνατότητες του ιδιοκτήτη τους. Πολλές από αυτές τις εκκλησίες είναι ανοιχτές και ελεύθερα προσβάσιμες στους επισκέπτες κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.

Η Θηρασιά έχει δύο ενορίες, η μία στον οικισμό του Μανωλά με έδρα την εκκλησία του Αγ. Κωσταντίνου χτισμένη το 1874 και η δεύτερη στον Ποταμό με έδρα την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Και οι δυό αυτές εκκλησίες έχουν ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, πλούσια εικονογράφηση καθώς και σημαντικής αξίας και πολιτιστικού ενδιαφέροντος εσωτερικό διάκοσμο.

Μια απο τις μεγαλύτερες εκκλησίες της Θηρασιάς είναι η «Παναγία των Εισοδείων» ή «Παναγία του λαγκαδιού», χτισμένη το 1887, που έχει πλούσια εικονογράφηση και σημαντικές φορητές εικόνες, καθώς και ένα μεγάλης αξίας παλαιό ξυλόγλυπτο τέμπλο. Ο ναός είναι χτισμένος σε μια ρεματιά, απ όπου και πήρε το όνομά του.

Οι θρησκευτικές λειτουργίες που πραγματοποιούνται καθ όλη την διάρκεια του χρόνου στην Θηρασιά συγκεντρώνουν, εκτός από τους μόνιμους κατοίκους του νησιού, και πολλούς κατοίκους της Σαντορίνης οι οποίοι βρίσκουν μια πολύ καλή ευκαιρία να επισκεφθούν το γειτονικό νησί και να γιορτάσουν μαζί με τον κόσμο του. Σε όλες σχεδόν τις θρησκευτικές γιορτές, με το τέλος της λειτουργίας πραγματοποιείται «πανηγύρι» στο οποίο μοιράζεται στους πιστούς δωρεάν φαγητό και κρασί. Σε πολλές από τις εκκλησίες της Θηρασιάς, δίπλα από τον κυρίως ναό υπάρχει το  «πανηγυρόσπιτο» όπου και συγκεντρώνονται οι πιστοί για.. φαγητό, κρασάκι και κουβεντούλα!

Σύμφωνα με καταγραφή της πρώην κοινότητας Οίας - Θηρασιάς οι σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές που πραγματοποιούνται στην Θηρασιά είναι οι εξής:

Του Αγίου Χαράλαμπου, στον Μανωλά, στις 10 Φεβρουαρίου
Της Αγίας Ειρήνης, στην Ρίβα, στις 5 Μαΐου
Των Αγίων Κωσταντίνου Ελένης στον Μανωλά, στις 21 Μαΐου
Της Ανάληψη του Κυρίου, στον Μανωλά, είναι κινητή γιορτή και γιορτάζεται 40 μέρες μετά το Πάσχα
Του Αγίου Ιωάννη, στον Μανωλά, στις 24 Ιουνίου
Της Αγίας Κυριακής, στις 7 Ιουλίου
Του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου
Της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου, στον Μανωλά, στις 28 Ιουλίου
Της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στην Αγριλιά, στις 6 Αυγούστου
Της Παναγίας της Τρυπητής (Κοίμηση της Θεοτόκου) στις 15 Αυγούστου
Του Αγίου Ιωάννη, στον Ποταμό, στις 29 Αυγούστου
Της Παναγίας της Γιάτρισας, στον Ποταμό, στις 26 Οκτωβρίου
Της Παναγίας των Εισοδίων (του Λαγκαδιού) στην Αγριλιά, στις 21 Νοεμβρίου
Του Αγίου Νικολάου, στον Κόρφο, στις 6 Δεκεμβρίου
Του Αγίου Σπυρίδωνα, στον Ποταμό, στις 12 Δεκεμβρίου

Η Θηρασιά είναι επισκέψιμη και μπορεί να σας υποδεχθεί καθ όλη την διάρκεια του χρόνου, αν και θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι τους χειμώνες η ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού είναι περιορισμένη ενώ εξαρτάται και από τα καιρικά φαινόμενα που επικρατούν. Παρ’ όλ’αυτά, τα «χρώματα» και η εικόνα του μικρού νησιού τους χειμώνες είναι εξαιρετική, ενώ το ενδιαφέρον του κόσμου να την επισκεφθεί έστω και για λίγες ώρες κατά την διάρκεια της διαμονής του στην Σαντορίνη, είναι ολοένα και αυξανόμενη. Το σίγουρο είναι οτι αξίζει να την επισκεφθείτε και να απολαύσετε αυτό που έχει να σας προσφέρει...



Το Ηφαίστειο (ή Νέα Καμένη)

Το Ηφαίστειο (ή Νέα Καμένη) αξίζει στα σίγουρα να το επισκεφθείτε, όπως άλλωστε κάνουν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, μιας και πρόκειται για μοναδικής γεωλογικής αξίας μνημείο καθώς και έναν χώρο χαρακτηρισμένο σε διεθνές επίπεδο ως φυσικό γεωλογικό πάρκο.
Η πρόσβαση στο ηφαίστειο πραγματοποιείται με μεγάλα ξύλινα σκάφη, με οργανωμένες εκδρομές που στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνουν πλήρη ξενάγηση προκειμένου να ενημερωθείτε για την ιστορία της δημιουργίας του και της δραστηριότητάς του.

Το ηφαίστειο της Σαντορίνης χαρακτηρίζεται απο την διεθνή επιστημονική κοινότητα ενεργό κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται σε συνεχή παρακολούθηση με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, ώστε να διασφαλίζεται η ασφάλεια των κατοίκων και επισκεπτών του νησιού.
Έρευνες σχετικά με την δραστηριότητα του ηφαιστείου στο παρελθόν όσο και για την σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, έχουν πραγματοποιηθεί και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται απο  Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Στο πλαίσιο της επίσκεψής σας στο ηφαίστειο θα μπορέσετε να περπατήσετε σε ενα πολύ μεγάλο μέρος του, γύρω απο τους σημαντικότερους κρατήρες του καθώς και να μάθετε για την ιστορία και την δραστηριότητά του.
Το ηφαίστειο της Σαντορίνης αποτελεί τον δημιουργό της, καθώς και το σημαντικότερο επισκέψιμο μνημείο του νησιού.

Το ηφαίστειο της Σαντορίνης είναι ενα ηφαιστειογενές νησί στο κέντρο της καλντέρας, το οποίο άρχισε να δημιουργείται το 1570. Η έκταση του σήμερα είναι 340 εκτάρια και το ψηλότερο σημείο του είναι 127 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Στο ηφαίστειο υπάρχουν δύο αγκυροβόλια, ο όρμος Ταξιάρχης στα νοτιοανατολικά και ο όρμος Ερινιά στα βόρεια. Το ηφαίστειο καθώς και τα μικρότερα ηφαιστειογενή νησιά γύρω του έχουν ενταχθεί στο Ευρωπαικό κοινοτικό δίκτυο προστατευμένων περιοχών NATURA 2000.
Το ηφαίστειο της Σαντορίνης έχει να παρουσιάσει αξιοσημείωτη ηφαιστειακή δραστηριότητα τα τελευταία 50 χρόνια, ενώ το τελευταίο διάστημα και από τον Ιανουάριο του 2011 έχουν παρατηρηθεί ορισμένα φαινόμενα που αποδεικνύουν το οτι συνεχίζει να είναι ενεργό, χωρίς όμως και σε καμιά περίπτωση να εμπνέουν ανησυχία στους σεισμολόγους και ηφαιστειολόγους που το παρακολουθούν.

Στο ιστορικό του ηφαιστείου περιλαμβάνονται οι παρακάτω δραστηριότητες.

Η αρχαϊκή δραστηριότητα – Ηφαίστειο ο δημιουργός της Σαντορίνης

Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία και πηγές, την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, το 1645 π.Χ. ύστερα από πολυετή ηφαιστειακή δραστηριότητα που χαρακτηριζόταν από σεισμούς και μικροεκρήξεις ως αποτέλεσμα της συγκέντρωσης μεγάλων ποσοτήτων λάβας στον ηφαιστειακό θάλαμο του ηφαιστείου ,σημειώθηκε μια από τις σημαντικότερες εκρήξεις στην ιστορία του, που οδήγησε στην αλλαγή της μορφολογίας και της γεωλογικής σύστασης της Σαντορίνης, καταστρέφοντας τον πολιτισμό που είχε δημιουργηθεί μέχρι εκείνη την εποχή στο νησί.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, είναι πολύ πιθανό η καταστροφή του Μινωικού Πολιτισμού της Κρήτης να προήλθε ή να προέκυψε σταδιακά ως αποτέλεσμα της ισχυρότατης έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που επηρέασε σε πολλά επίπεδα της ζωή των κατοίκων ολόκληρης της Μεσογείου. Αυτές οι θεωρίες έχουν σημαντική ιστορική βάση, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν άλλες που μετατοπίζουν χρονικά την παρακμή του Μινωικού Πολιτισμού κατά 200 περίπου χρόνια, αποδίδοντάς την σε άλλες αιτίες.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα της προϊστορικής πόλης του Ακρωτηρίου και το γεγονός ότι σε αυτήν δεν εντοπίστηκαν ίχνη εσπευσμένης εγκατάλειψής της καθώς και η απουσία «θυμάτων» μέσα στα σπίτια και τους δρόμους της, μαρτυρούν ότι οι κάτοικοί της είχαν ειδοποιηθεί αρκετό καιρό νωρίτερα για την επικείμενη ισχυρή έκρηξη του ηφαιστείου, οπότε και είχαν μεταφέρει τα υπάρχοντά τους και είχαν εγκαταλείψει την πόλη τους.

Μετά από την ισχυρότατη έκρηξη, το ηφαίστειο «σίγησε» για περίπου 1300 χρόνια, μέχρι το 198 π.Χ οπότε και νέες ηφαιστειακές εκρήξεις  ξεκίνησαν την δημιουργία νέων ηφαιστειακών νησιών που αναδύονταν από την θάλασσα, ως αποτέλεσμα της συγκέντρωσης και απελευθέρωσης νέων ποσοτήτων λάβας και άλλων ηφαιστειακών υλικών στον υποθαλάσσιο μαγματικό θάλαμο του ηφαιστείου.
Τελικά, το 60 μ.Χ περίπου εντοπίζεται και παρατηρείται η δημιουργία δύο νέων νησιών τα οποία στην συνέχεια και με τα αλλεπάλληλα στρώματα λάβας που εκλύονταν, ενώθηκαν δημιουργώντας την «Παλαιά Καμένη» της οποία η έκταση αυξανόταν σταδιακά μετά από τις εκρήξεις του 1457 και 1508. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι εκρήξεις αυτές δεν ήταν ισχυρές και «βίαιες» καθώς και το ότι η δημιουργία των δύο αυτών νησιών δεν συνοδεύονταν από «θεαματικά φαινόμενα» αλλά πραγματοποιούνταν σταδιακά με την αργή αύξηση της επιφάνειάς τους. Η «παλαιά Καμένη» έχει σήμερα υψόμετρο 110 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ η ολοκλήρωση της διαμόρφωσής της στην μορφή και το σχήμα που έχει σήμερα, συνεχιζόταν στην διάρκεια των επομένων ετών, σε βάθος χρόνου εξήντα περίπου χρόνων. Λίγα χρόνια αργότερα, εξ αιτίας της έκλυσης λάβας και πυροκλαστικών ηφαιστειακών υλικών δημιουργήθηκε αναδυόμενη από την θάλασσα η νησίδα που στην συνέχεια ονομάστηκε «Νέα Καμένη».

Το 1707 εμφανίζεται και πάλι ηφαιστειακή δραστηριότητα και εμφανίζονται δύο νέοι κρατήρες σε σχήμα κώνου που ονομάστηκαν «Ασπρονήσι» και «Μακρονήσι». Οι νησίδες αυτές σε διάστημα πέντε ετών ενώθηκαν μεταξύ τους από μια νέα νησίδα που δημιουργήθηκε μεταξύ της «παλαιάς» και της «μικρής» Καμένης, δημιουργώντας ένα νέο νησί πολύ μεγαλύτερο από τα δύο προηγούμενα, που ονομάστηκε «Νέα Καμένη» και είναι αυτό που σήμερα αποκαλείται «Ηφαίστειο» και είναι επισκέψιμο στον κόσμο. Η «Νέα Καμένη» είναι το νεότερο νησί που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα.

Στον θαλάσσιο ηφαιστειογενή χώρο της Σαντορίνης έχουν κατά καιρούς σημειωθεί αρκετές εκρήξεις διαφόρων μεγεθών. Στην ιστορία δημιουργίας της ηφαιστειογενούς λεκάνης της καλντέρας και του περιβάλλοντός της ως έχει σήμερα, συμπεριλαμβάνονται 12 μεγάλες εκρήξεις του ηφαιστείου εκ των οποίων οι 4 διαμόρφωσαν σε έναν μεγάλο βαθμό την μορφολογία και την γεωλογική σύσταση της καλντέρας, με ισχυρότερη την έκρηξη του 1645 π.Χ. περίπου.

Στο διάστημα των 360 χιλιάδων χρόνων κατά το οποίο έχουν γίνει προσπάθειες να ερευνηθεί η ιστορία του Ηφαιστείου της Σαντορίνης, υπάρχουν δύο σημαντικές περίοδοι κατά τις οποίες πραγματοποιήθηκαν αξιοσημείωτες αλλαγές στο σχήμα και την μορφολογία του νησιού καθώς και στην δημιουργία της Καλντέρας, της μεγαλύτερης σε έκταση και ύψος σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σύμφωνα με την διαδικασία που προηγείται μιας έκρηξης, μικρής ή μεγάλης, υπάρχουν μεγάλα διαστήματα κατά τα οποία ο μαγματικός θάλαμος που βρίσκεται κάτω από τον κρατήρα του ηφαιστείου, γεμίζει με λάβα, διογκώνεται και τελικώς εκρήγνυται, εκλύοντας στην ατμόσφαιρα λάβα καθώς και άλλα ηφαιστειακά υλικά, και καταστρέφοντας τον κώνο, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις βυθίζεται στο κενό που δημιουργείται από το «σπάσιμο» του στομίου του.

Οι «Καμένες» τα νησιά δηλαδή που αναδύθηκαν και σχηματίστηκαν με αυτόν τον τρόπο στο κέντρο της καλντέρας της Σαντορίνης αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της διαδικασίας.
Σε ότι αφορά την μεγάλη έκρηξη του ηφαίστειου της Σαντορίνης, χαρακτηρίζεται σήμερα από την διεθνή επιστημονική κοινότητα και ύστερα από νεότερες έρευνες, ως το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός πριν από την πτώση της Τροίας.

Παράλληλα, σύμφωνα με τους επιστήμονες και τα νεότερα στοιχεία που επεξεργάζονται, η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης είναι μια από τις ισχυρότερες στην ιστορία της γής, με τις νέες μελέτες να αποδεικνύουν ότι η ένταση της έκρηξης καθώς και η ενέργεια που εκλύθηκε από αυτήν ήταν μεγαλύτερη από αυτήν που είχε αρχικά εκτιμηθεί, υπολογιζόμενη πλέον στην 7η θέση της κλίμακας VEI (volcanic explosivity index) που σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα μετρά την ένταση των σεισμικών φαινομένων.

Η ισχυρή αυτή έκρηξη εναπόθεσε στην επιφάνεια του μέρους νησιού που κατόρθωσε να μην βυθιστεί, ένα παχύ στρώμα ηφαιστειακών υλικών στην επάνω επιφάνεια του οποίου υπάρχουν πολλές στρώσεις τέφρας σε λευκή απόχρωση, η οποία είναι το τελευταίο υλικό που εκλύθηκε από την ισχυρή έκρηξη του ηφαιστείου. Η παρουσία αυτών των υλικών με τις ξεχωριστές ιδιότητες στην επιφάνεια του νησιού, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και ιδιαίτερα γνωρίσματά του τόσο σε ότι αφορά την εικόνα του, όσο και των ιδιοτήτων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων που έχουν μοναδικά συστατικά, στα οποία αποδίδεται η αποκλειστικότητα στην παραγωγή των τοπικών προϊόντων του νησιού, όπως είναι η μικρόκαρπη τομάτα και βέβαια οι ποιοτικές ποικιλίες κρασιού, στον μοναδικό ηφαιστειακό αμπελώνα του κόσμου. Υπολογίζεται ότι σε πολλές περιπτώσεις η τέφρα που σκεπάζει την γη του νησιού φτάνει ή και ξεπερνά τα 60 μέτρα. Η τέφρα, η ηφαιστειακή «στάχτη» της οποίας ένα από τα κύρια συστατικά είναι ο σίδηρος, στο πέρασμα των χρόνων και ύστερα από τις δοκιμασίες της από τα καιρικά φαινόμενα και τις προσμίξεις που δέχτηκε στην σύστασή της, έχει δημιουργήσει κυρίως στις περιοχές των γκρεμών της καλντέρας, ένα εξαιρετικής σκληρότητας υλικό που τοπικά αποκαλείται «άσπα». Μέσα καθώς και επάνω σε αυτό το εξαιρετικά σκληρό υλικό έχουν χτιστεί πολλά από τα σπίτια και τα ξενοδοχεία που υπάρχουν στην καλντέρα, για τον λόγο αυτό και χαρακτηρίζονται από τις πλέον γερές και αντισεισμικές κατασκευές.

Σε ότι αφορά την δημιουργία της καλντέρας, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από σήμερα, αυτή πραγματοποιήθηκε με την έκρηξη του ηφαιστείου που υπήρχε στο κέντρο του νησιού και του οποίου η έκρηξη οδήγησε στην βύθιση εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας μέρους του νησιού αντίστοιχου με αυτού που υπάρχει σήμερα και ονομάζεται Σαντορίνη.

Νεότερη δραστηριότητα
1570 Ηφαιστειακή έκρηξη οδηγεί στο σχηματισμό μικρού νησιού βορειοανατολικά της Παλαιάς Καμένης, το οποίο ονομάζεται Μικρή Καμένη.
Μάιος1707 - Σεπτέβριος 1711 Έκχυση λάβας οδηγεί στον σχηματισμό δύο μικρών νησιών που σύντομα ενώνονται και σχηματίζουν την Νέα Καμένη.
Μάιος 707 Σεισμική δραστηριότητα
Μάιος 1707 Εμφάνιση ενός λευκού νησιού, 200 μέτρα δυτικά της Μικρής Καμένης.
Ιούνιος1707 Εμφάνιση ενός μαύρου νησιού στα βόρεια του λευκού.
Ιούνιος1707 Ένωση των δύο νησιών.
1866 - 1870 Έντονη ηφαιστειακή δράση οδηγεί στον τριπλασιασμό της Νέας Καμένης.
1866 Δημιουργία του ηφαιστειακού κώνου του "Γεωργίου", αρχικά ως μικρό ηφαιστειογενές νησί πλησίον της Νέας Καμένης. Ανάδυση 400 μέτρα νοτιοδυτικά του θόλου του Γεωργίου, η νησίδα "Αφρόεσσα". Ανάδυση νησίδας Ρέκα (Reka) και νησίδων "Νήσοι του Μαΐου" οι οποίες σήμερα έχουν βυθιστεί και βρίσκονται ένα μέτρο κάτω απο την θάλασσα.
1925 - 1928 Δημιουργία ενός μικρού νησιού, της "Δάφνης", μεταξύ της Μικρής και της Νέας Καμένης ως αποτέλεσμα της ροής πυροκλαστικών υλικών.
 Το μικρό νησί ενώθηκε με την Μικρή και με την Νέα Καμένη και τα τρία νησιά έχουν δημιουργήσει έναν ενιαίο σχηματισμό.
1928 Δημιουργία του ηφαιστειακού θόλου "Ναυτίλος", ανατολικά του κώνου της Δάφνης. Ο Θόλος αυτός σήμερα έχει καλυφθεί από λάβες κατοπινών εκρήξεων.
1939 -1941. Σημάδια ηφαιστειακής δραστηριότητας με αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων σε όρμο που ονομαζόταν «Άγιος Γεώργιος». Ηφαιστειακές εκρήξεις με αποτέλεσμα την δημιουργία των ηφαιστειακών θόλων Τρίτωνας, Κτενάς, Φουκέ (Fouquι), Νίκη, Ρεκ (Reck) και οι θόλοι Σμιθ (Smith) και Νίκη.
1950 – 1952 Μετά από έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα σχηματίζεται ο ηφαιστειακός θόλος «Λιάτσικας».

Τα τελευταία χρόνια στο ηφαίστειο εκδηλώνεται ατμιδική δραστηριότητα, στην κορυφή και ανατολικά του κρατήρα του Γεωργίου, ενώ κατά μήκος των ακτών του υπάρχουν θερμές πηγές.
Την δραστηριότητα του ηφαιστείου της Σαντορίνης έχουν παρακολουθήσει στο παρελθόν οι σημαντικότεροι και πλέον σεβαστοί Ευρωπαίοι γεωλόγοι και ηφαιστειολόγοι ύστερα απο εντολές των ηγεμόνων ή των βασιλέων των χωρών τους, ενώ σήμερα το Ηφαίστειο αποτελεί αντικείμενο μελέτης της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Πέρα απο τους επιστήμονες, αρκετοί συγγραφείς και λογοτέχνες έχουν παρακολουθήσει την δραστηριότητα του ηφαιστείου αναφέροντάς την μάλιστα και το έργο τους, με ενα απο τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον Ιούλιος Βερν, ο οποίος εμπνεύστηκε το βιβλίο του "20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα" απο την δραστηριότητα του ηφαίστειο της Σαντορίνης το διάστημα 1866 - 1870 ενώ στο βιβλίο του "Η Μυστηριώδης Νήσος", εμφανίζεται ο καπετάνιος Νέμο και το πλήρωμά του να παρακολουθούν μια ηφαιστειακή έκρηξη.